Bunu yazmazsam çatlarım. Maçın yetmiş küsuruncu dakikası... Colin Kazım'ın panikle yaptığı ikinci kötü ortanın ardından Nihat'ın Colin'e ellerini açarak "sakin ol" dediği anda her şeyin bitmediğini hissettim. Nihat'ın yüzünde öyle bir ifade vardı ki, değil mağlup durumdaki bizim takımın, galip durumdaki Çeklerin yüzünde bile yoktu o ifade.Biz kolay gaza gelen insanlarız, çoğu zaman o gazımızın altından bir şey çıkmaz. Ama Nihat gaza gelmemişti. Yüzünde çok az insanın yüzünden gördüğüm bir ifade vardı. Kendinden emindi. Bu ifadeyi bir futbolcuda daha görmüştüm daha önce. İstanbul'da oynanan Milan-Liverpool maçının ikinci yarısında Steven Gerrard da arkadaşlarına "daha bu maç bitmedi" der gibi bakıyordu.
Hayatımda bir kere olsun kendimden bu kadar emin olabilmek istiyorum ben! Yeter artıkın bu kafa karışıklığı olayı! Değiştireyim artık bu blogun adını! Kafam gayet yerinde olabilir, ne yaptığımı çok iyi biliyorum olabilir, eminim ben olabilir, benim adım Nihat olabilir. Herşey olabilir. Yeter ki şu maç 2-0'dan 3-2'ye dönsün beah!
Yorumlar
niye öyle diosun gökhan, sen de hayatında bişiden gayet eminsin bence..
bak "kafanın karışık" olduğundan adın gibi eminsin ki bi de üstüne blog açmışsın bu karışıklığı dile getirmek belki de çözmü bulmak için...
boşver herkesin "eminliği" kendine :P
yorumlara: yok abicim kendimizi kandırmayalım :p
bi de; ilk çocuk musun yoksa abi/abla felan var mı? ilk çocuk değilsen çığır açan bi birey olabiliyomuşsun, yani ilk değilsen her şey bitmedi. (ben demiyorum geo'nun verdiği vcd diyo valla. ben ölmüşüm ağlayanım yok.)
ne diyelim, kader utansın. evrim utansın!