bu foto sadece erkek veya lezbiyen veya biseksüel okuyucunun dikkatini yazıya çekmek için konmuştur. Görsel meta tüketimi de insanda "çünkü ben buna değerim!" duygusu yaratıyor. "Koçum benim! Bunların hepsi sana vermek istiyor! Bak nasıl da sıraya girmişler" Son bir kaç gündür tuvalet kitabım Fransa'da 68'de neler olduğunu anlatan, unuttuğum adı da bu minvalde bir şey olan bir kitap. Ondan önce de Vietnam Savaşı'nı okuyordum. Benim için sanıyorum tuvalet aynı zamanda bir okuma mabedi haline gelmiş durumda. Tuvalet dışında okuyamıyorum. İşteki tuvalette ayrı kitap evdekinde ayrı kitap okuyorum. İşteki tercihlerim genelde kafa dağlamayan Amerikan romanları. Bir yandan Gore Vidal'in Düello'sunu bir yandan da Mario Puzo'nun Omerta'sını okuyorum işte. Evde ise genelde araştırma kitaplarından daha fazlasını almıyor kafam. Bazen sırf kitap okumak için çişim olduğu halde takılıyorum tuvalette. Evet manyağım belki, ama sanırım dış dünyanın t
Yorumlar
bu aktiviteniz bana şunu hatırlattı. Şimdi biliyorsunuz ben de eski İstanbul fotoğrafları toplarım. Online bile toplayabilirim, hiç önemli değil. Bu esnada pek çok insan fotoğrafları da görüyorum bittabi.
Bir süre önce özellikle kızlarımızın giyinip-süslenip, enteresan açılardan çekip, Facebook, blog, Msn gibi yerlere koydukları fotoğraflara bakarken şunu düşündüm: Eski insanlar da zamanında giyindiler, süslendiler. Biz bugün onların belki kılığını, kıyafetini, makyajını, tipini, hatta duruşunu falan pek beğenmiyor olabiliriz ama onlar da o günün adabının müsaade ettiği ölçüde havalı ve güzeldiler. Ne oldu? Bugün nerdeler? Hepsi öldü. İşte bugün bu kadar havalı fotoğraf çektirmeden önce insan hatırlamalı ki bir gün kendisi de ölecek. Belki o zaman gelecek nesillerden birilerinin eline geçecek o fotoğraflar da, bugün bizim baktıklarımızın yerini alacak başkalarının ellerinde. Bu sebeple bir süre de aile ve portre fotoğrafları toplamaya başladım. Amacım bu kıstası yaparak, özgüven ve kendini beğenmişlik bombası hanım kızlarımıza yukarıdan 60 derece açılıyla "Memento Mori" demekti. Fakat biliyorsunuz; üşengeç bir insan olmasaydım, sanatçı olmam işten bile değildi.
İşte blogunuzdaki "onlar da o anın hiç bitmeyeceğini düşünüyorlardı ama bitti" şeklindeki notunuzu okuyunca ve alttan başladığım için mezar gezdiğiniz şeklindeki üst ibareyi de şimdi farkedince aklıma son iki senedir mezarlarda dolaşıp çektiğim fotoğraflar geldi ki; biz böyle durumlarda zevcenizle el çırpıp, hemen birbirimize sarılıyoruz. Siz ciddi bir adam olduğunuz için aynı hissiyatla fakat elinizi sıkıyorum.