Bundan yıllar önce bir ay kadar İtalya'nın Perugia şehrinde ikamet etmiştim. Yılların getirdiği değişimle birlikte bugün bende bıraktığı duygu "git yerleş üç ay, roman yaz anasını satayım"dır. Yüksek binaların arasında kalan dar sokaklarında yürürken Perugia'ya İtalyancalarını mükemmelleştirmeye gelmiş Koreli sopranoların okuduğu aryaları duyar insan. Bir güzel kavı vardır meydana çıkan dar girişe kıvrılmadan hemen önce sağda. Fena mekan hafızam vardır, on yıldan fazla zaman oldu oraya gitmeyeli ama bugün gidelim dolaştırırım sizi allaama.
O meydana çıkmadan önceki dar kıvrımın üstünde bir lokanta vardı, hala da vardır sanıyorum. Bir pazar günü hiç unutmam, öğleden biraz önce o sokaktan meydana çıkarken uzun bir masaya yayılmış 10-15 kişilik bir arkadaş/akraba grubunun tatlı tatlı muhabbet ettiğini görmüştüm. Orda burda dolaşarak ve Perugia'nın 100 yıllık Meydan Pastanesi'nde (Adı bu değildi elbette) dünyanın en güzel tiramisusunu yiyerek geçirdiğim saatlerden sonra akşam eve dönerken, 7/8 sularında aynı şerefsizler grubunu orda gördüm tekrar. Yerlerinden kalkmamışlardı ve hala yiyip içip muhabbet ediyorlardı. Başkası böyle bir şeyi kıskanır mı bilmiyorum ama hayvan gibi kıskandığımı, çaktırmadan boş sandalyelerden birine kıçımı yerleştirip "Si! Si! Prego! Domenica, rossi, salvatore" demek istediğimi bugün gibi hatırlarım.
İtalyanlar Mangia Lunga terimini Lunga Marcia'dan bozarak türetiyorlar. Şimdi tabi öncelikle ikisini de açıklamak lazım. Mangia Lunga, "Uzun Yemek". La Lunga Marcia ise "Uzun Yürüyüş". Çin komünistlerinin kendilerini çeviren Çan Kay Şek kuvvetleri tarafından yokedilmemek için güneyden kuzeye doğru başlattıkları 13 bin kilometrelik yürüyüşe verilen ad. Başladıklarında 100 bin kişi, bitirdiklerinde 30 bin kişiler, bayağı bir kırılmışlar yolda yani.
Neyse efenim, Mangia Lunga'nın amacı da yemek için yürümek aslında. Lezzet meraklısı bir grup bir araya gelir, bir gün içinde yürüyerek dolaşabilecekleri bir alan dahilinde farklı lezzetleri tatmaya odaklanırlar. Ben Perugia'dayken yapılan Mangia Lunga dünya lezzetleri üzerineydi. Babaların programı giriş suşi, gelişme falafel, sonuç Tunus tatlıları gibi bir şeydi. Çizdikleri rota üzerindeki restoranlarda durup farklı ülke mutfaklarından bir şeyleri tadıp, tıka basa doymayıp, aynen devam ediyorlardı. Biraz önce internetten baktım, gelenek hala sürüyor.
O masanın başında oturup sabahtan akşama kadar tatlı bir yaz sıcağında muhabbet ederek yemek yiyen o İtalyanları gördükten sonra Mangia Lunga'yı ben de kendime göre yeniden yorumladım. Bana göre uzun yemek yiyenler, yani Mangia Lunga yapanlar, o masadaki güzel insanlardı. onları ne zaman hatırlasam hep aklımdan Mangia Lunga terimi geçer.
O meydana çıkmadan önceki dar kıvrımın üstünde bir lokanta vardı, hala da vardır sanıyorum. Bir pazar günü hiç unutmam, öğleden biraz önce o sokaktan meydana çıkarken uzun bir masaya yayılmış 10-15 kişilik bir arkadaş/akraba grubunun tatlı tatlı muhabbet ettiğini görmüştüm. Orda burda dolaşarak ve Perugia'nın 100 yıllık Meydan Pastanesi'nde (Adı bu değildi elbette) dünyanın en güzel tiramisusunu yiyerek geçirdiğim saatlerden sonra akşam eve dönerken, 7/8 sularında aynı şerefsizler grubunu orda gördüm tekrar. Yerlerinden kalkmamışlardı ve hala yiyip içip muhabbet ediyorlardı. Başkası böyle bir şeyi kıskanır mı bilmiyorum ama hayvan gibi kıskandığımı, çaktırmadan boş sandalyelerden birine kıçımı yerleştirip "Si! Si! Prego! Domenica, rossi, salvatore" demek istediğimi bugün gibi hatırlarım.
İtalyanlar Mangia Lunga terimini Lunga Marcia'dan bozarak türetiyorlar. Şimdi tabi öncelikle ikisini de açıklamak lazım. Mangia Lunga, "Uzun Yemek". La Lunga Marcia ise "Uzun Yürüyüş". Çin komünistlerinin kendilerini çeviren Çan Kay Şek kuvvetleri tarafından yokedilmemek için güneyden kuzeye doğru başlattıkları 13 bin kilometrelik yürüyüşe verilen ad. Başladıklarında 100 bin kişi, bitirdiklerinde 30 bin kişiler, bayağı bir kırılmışlar yolda yani.
Neyse efenim, Mangia Lunga'nın amacı da yemek için yürümek aslında. Lezzet meraklısı bir grup bir araya gelir, bir gün içinde yürüyerek dolaşabilecekleri bir alan dahilinde farklı lezzetleri tatmaya odaklanırlar. Ben Perugia'dayken yapılan Mangia Lunga dünya lezzetleri üzerineydi. Babaların programı giriş suşi, gelişme falafel, sonuç Tunus tatlıları gibi bir şeydi. Çizdikleri rota üzerindeki restoranlarda durup farklı ülke mutfaklarından bir şeyleri tadıp, tıka basa doymayıp, aynen devam ediyorlardı. Biraz önce internetten baktım, gelenek hala sürüyor.
O masanın başında oturup sabahtan akşama kadar tatlı bir yaz sıcağında muhabbet ederek yemek yiyen o İtalyanları gördükten sonra Mangia Lunga'yı ben de kendime göre yeniden yorumladım. Bana göre uzun yemek yiyenler, yani Mangia Lunga yapanlar, o masadaki güzel insanlardı. onları ne zaman hatırlasam hep aklımdan Mangia Lunga terimi geçer.
Yorumlar